بهینه سازی تولید یک آنتی بادی با اختصاصیت دوگانه علیه گیرنده ی لپتین و cd۴ انسانی و بررسی خواص آن

مقدمه: نقص در لپتین و یا گیرنده ی آن، اثر محافظتی در ابتلا به بیماری های خودایمن دارد؛ اما از آن جایی که لپتین روی سلول های بسیاری دارای گیرنده است، مسدود کردن همه ی آن ها عواقبی را به دنبال خواهد داشت. بنا بر این، آنتاگونیست لپتین در فرم قطعه ای آنتی بادی با ویژگی دوگانه (tafv) علیه cd4 و گیرنده ی لپتین obr، از طریق هدف قرار دادن obr فقط بر روی سلول های t، دارای پتانسیل درمانی برای چنین بیماری هایی است. این پژوهش با هدف افزایش بیان tafv مذکور انجام شد. روش ها: قطعه ی ژنی tafv، از وکتور pab1 به وکتور pet32a ساب کلون شد. واکنش pcr (polymerase chain reaction) به منظور تأیید ورود قطعه انجام گرفت. تأیید تولید پروتئین با روش های dot blot، sds page (sodium dodecyl sulfate polyacrylamide gel electrophoresis) و western blot انجام گرفت. تأثیر شرایط مختلف محیطی شامل محیط کشت، سویه ی باکتریایی، دما و غلظت iptg (isopropyl β-d-1-thiogalactopyranoside) بر روی بیان از طریق elisa (enzyme-linked immunosorbent assay) آزمایش شد. در نهایت، خاصیت زیستی پروتئین تولید شده به روش فلوسایتومتری بررسی گردید. یافته ها: نتایج pcr، حضور tafv را در پلاسمیدهای ساب کلون شده تأیید کرد. آزمایش های dot blot، به وضوح افزایش بیان پروتئین را در مقایسه با وکتور قبلی و آزمایش elisa، محیط سوربیتول دار، دمای c° 18، سویه ی e. coli bl21 (escherichia coli) و غلظت iptg mm 05/0 را مناسب تر از سایر سطوح برای بیان پروتئین نشان داد. فلوسایتومتری قابلیت اتصال tafv تولید شده به حدود 20 درصد از لنفوسیت ها را نشان داد. نتیجه گیری: امکان تولید tafv به صورت نوترکیب با قابلیت اتصال به مولکول cd4 روی لنفوسیت های انسان وجود دارد. همچنین، با بهینه سازی شرایط تولید، امکان افزایش تولید آن فراهم می شود.